ریزش مو در زنان و مردان و تفاوت های آن
در ریزش موی مردانه نواحی شقیقه و قسمت فوقانی سر ریزش رخ میدهد شروع ریزش از خط رویش موی پیشانی است و به تدریج پیشرفت کرده و تاج سر را می گیرد ولی در خانم ها ریزش مو به صورت پراکنده در کل سر رخ می دهد ابتلا خانم ها به ریزش مو با الگوی مردانه نادر است مگر آنکه افزایش بیش از حد آندروژن داشته باشند البته اغلب خانم ها با افزایش سن درجاتی از نازک شدن مو ها در خط رویش پیشانی را نشان می دهند
ریزش مو با الگوی مردانه (آلوپسی آندروژنتیک)
از دست دادن موها به دنبال نازک شدن مو تحت عنوان آلوپسی شناخته می شود و اگر به علت آندروژن ها باشد و زمینه ژنتیک داشته باشد آلوپسی آندروژنتیک نامیده می شود.
که از علل شایع طاسی است که ریزش در ناحیه پیشانی و قسمت فوقانی سر رخ می دهد.
علت ریزش موی زنانه:
یک علت اصلی در این نوع ریزش زمینه ژنتیک قوی است مه فرد این ژن را از یکی از والدین یا هر دو به ارث برده است هنوز به طور قطعی مشخص نشده که افزایش آندروژن ها در ریزش موی زنانه نقش داشته باشند ولی در ریزش موی مردانه نقش اساسی ایفا می کنند اکثر زنان مبتلا به ریزش مو سطح آندروژن خون نرمال است. نقش استروژن در این نوع ریزش مو ناشناخته است ولی ممکن است استروژن در رویش موها نقش داشته باشد چون بعد از یائسگی با کاهش سطوح استروژن ریزش تشدید میشود.
سیکل طبیعی رویش مو:
همه انسان ها با تعداد ثابت فولیکول مو در سطح پوست سر متولد می شوند
مو ها حدود یک سانتیمتر در هر ماه رشد می کنند این فاز رشد آناژن نامیده می شود و حدود دو تا شش سال به طول می انجامد در این فاز مو رنگدانه زیادی دارد.
پس از اناژن دیگر موها رشد نمیکند و وارد فاز مرگ می شوند که تحت عنوان فاز کاتاژن نامیده میشود که حدود چند هفته طول می کشد.
فاز تلوژن که فاز استراحت موهاست و حدود سه ماه طول می کشد
پس از فاز تلوژن موها مجددا وارد فاز اناژن دیگری کی شوند و این چرخه در طول زندگی بارها تکرار می شود.
مدت زمانی که ریزش موی زنانه پیشرفت می کند:
این نوع ریزش مو در هر سنی می تواند رخ دهد و پیشرفت کند ولی اغلب در سن پس از یائسگی رخ می دهد ریزش دائمی نبوده و دوره های تشدید ۳ تا ۶ ماه و دوره های تخفیف ۶ تا ۱۸ ماه دارد این نوع ریزش مو بدون درمان در هر دهه زندگی تشدید می شود.
ریزش مو با الگوی مردانه:
حدود ۵۰% مردان را در طول زندگی و ۸۰% تا سن ۷۰ سالگی دچار این نوع ریزش می شوند این نوع ریزش پایه ژنتیک داشته و به دلیل دریافت ژن از پدر و مادر یا هر دو باعث افزایش حساسیت به هورمون دی هیدرو تستسترون می شود این هورمون بر روی فولیکول مو اثر کرده و باعث کاهش رشد یا اناژن از ۳ تا ۶ سال به حدود چند هفته یا چند ماه می شود لذا فرد موهای کمتر و نازکتری در فاز اناژن خواهد داشت .
فعالیت هورمون دی هیدروتستسترون توسط انزیمی به نام ۵الفا ردوکتاز کنترل می شود اغلب دارو ها بر روی این آنزیم اثر می کند.
تعداد اندکی از زنان به ریزش موی مردانه مبتلا می شوند زیرا سطوح بالایی از اندروژن را دارند این زنان اغلب از اکنه نیز رنج می برند و موهای صورت و بدن انها بیش از اندازه است و قاعدگی نامنظمی دارند علایم فوق نشان دهنده سندروم تخمدان پلی کیستیک هستند ولی تمامی زنان مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک ممکن است ریزش مو نداشته باشند علت دیگر رشد مادرزادی و بیش از اندازه غده فوق کلیه است که بسیار نادر است.
اغلب زنانی که با افزایش سن دچار ریزش مو می شوند سطح هورمون های بدن نرمال است .
آیا در ریزش موی زنانه نیاز به تست هورمونی است؟
ممکن است پزشک شما در صورت صلاحدید با درخواست آزمایش خون که شامل سطح هورمون های زنانه و مردانه و آزمایش تیروئید است به عنوان قسمتی از ارزیابی علل ریزش مو استفاده کنند در این آزمایشها فقط تعداد کمی از زنان افزایش آندروژن را نشان می دهند.
علل درمان ریزش موی زنانه و مردانه چیست؟
آیا صرفا جنب زیبایی در نظر گرفته می شود؟ریزش مو باعث اثرات جدی روانشناختی در فرد می شود و اعتماد به نفس فرد را کاهش میدهد و باعث ایجاد افسردگی و احساس عدم جذابیت در چهره فرد می شود.
درمان های رایج در ریزش موی مردانه:
۱-کاشت مو
۲-محلول ماینوکسیدیل
۳-قرص فیناستراید(مهار کننده انزیم۵ الفا ردوکتاز)
۴-قرص دوتاستراید
۵-شامپو کتوکونازول
۶-لیزرهای کم توان:به صورت کامل شناخته شده نیست ولی نوعی از ان توسط سازمان غذا و داروی امریکا تایید شده است.
درمان های رایج ریزش موی مردانه
اگرچه درمان ها کمک کننده اند ولی درمان قطعی وجود ندارد و بایستی به بیمار گوشزد شود تا انتظار غیر واقعی از درمان نداشته باشد درمان در جهت کند کردن و توقف ریزش مو است و ممکن است باعث رشد مجدد موها نشود.
درمان های شامل:
۱-محلول ماینوکسیدیل : تحقیقات نشان داده اند که محلول های ۲ و ۵% برای ریزش موی زنانه مفید هستند اگر چه محلول ۵% باعث افزایش رشد مو های ناخواسته در صورت می شود.
۲-درمان های هورمونی این دارو های خوراکی باعث کاهش سطح آندروژن می شود:
اسپیرونولاکتون،سیپروترونفیناستراید هستند و حداقل بایستی شش ماه مصرف شوند تا علائم درمانی ظاهر شوند.این داروها نبایستی بدون نظر پزشک شروع یا قطع شوند.
۳-اسپری های رنگ و موی مصنوعی :
جهت پر کردن نواحی خالی سر به کار می رئند.
۴-کاشت مو :تمامی خانوم ها برای کاشت مو مناسب نیستند.